تب دنگی چیست؟+روش پیشگیری آن

تب دنگی: علایم، درمان و پیشگیری

تب دنگی یک بیماری ویروسی است که توسط پشه‌های آلوده به ویروس دنگی منتقل می‌شود. این بیماری در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان شایع است و می‌تواند باعث مشکلات جدی بهداشتی شود. این مقاله به بررسی علایم تب دنگی، روش‌های درمان و پیشگیری آن می‌پردازد.

علایم تب دنگی

علایم به طور کلی بین 4 تا 10 روز پس از گزش پشه آلوده ظاهر می‌شوند و می‌توانند از خفیف تا شدید متغیر باشند. این علایم شامل:

1. تب بالا: تب ناگهانی و شدید که ممکن است تا 40 درجه سانتی‌گراد برسد و معمولاً به مدت 2 تا 7 روز ادامه دارد.
2. سردرد شدید: به‌خصوص در ناحیه پیشانی، سردرد شدید و مداوم.
3. درد پشت چشم‌ها: درد و فشار در پشت چشم‌ها که ممکن است با حرکت چشم‌ها بدتر شود.
4. درد عضلات و مفاصل: درد شدید در عضلات و مفاصل که به آن “تب استخوان‌شکن” نیز گفته می‌شود.
5. تهوع و استفراغ: احساس تهوع و استفراغ که می‌تواند به کم‌آبی بدن منجر شود.
6. خستگی شدید: ضعف و خستگی شدید که ممکن است برای هفته‌ها ادامه یابد.
7. جوش‌های پوستی: جوش‌های قرمز رنگ که معمولاً پس از چند روز از شروع تب ظاهر می‌شوند و ممکن است خارش داشته باشند.
8. خونریزی: خونریزی‌های کوچک در لثه‌ها یا بینی، و کبودی‌های غیرعادی که نشان‌دهنده کاهش پلاکت‌های خون است.

انواع تب دنگی

تب دنگی می‌تواند به چهار نوع مختلف بروز کند که هر کدام شدت متفاوتی دارند:

1. تب دنگی کلاسیک: شامل علایم معمول تب دنگی مانند تب، سردرد، درد عضلات و مفاصل و جوش‌های پوستی است.
2. دنگی با علایم هشداردهنده: شامل علایم شدیدتر مانند درد شکم شدید، استفراغ مداوم، افزایش سرعت تنفس، خونریزی شدید و بی‌قراری.
3. تب دنگی شدید (تب هموراژیک دنگی): این نوع از دنگی می‌تواند منجر به خونریزی شدید، نشت پلاسمای خون و آسیب به ارگان‌های داخلی شود و می‌تواند کشنده باشد.
4. سندروم شوک دنگی: نوعی از تب دنگی که با کاهش شدید فشار خون و نارسایی ارگان‌ها همراه است و نیاز به مراقبت‌های ویژه دارد.

• درمان تب دنگی چیست؟

هنوز برای این بیماری واکسن خاصی وجود ندارد. در صورت ابتلا به تب دنگی مایعات بسیاری بنوشید. همچنین از مصرف آسپرین و ایبوپروفن نباید مصرف شود چرا که ممکن است خطر خون‌ریزی را افزایش دهد.

درمان مشخصی برای تب دنگی وجود ندارد و تمرکز اصلی بر روی تسکین علایم و حمایت از بیمار است. اقدامات درمانی شامل:

1. استراحت کافی: استراحت برای کمک به بدن در مبارزه با ویروس.
2. مصرف مایعات: نوشیدن مقادیر زیادی آب، آبمیوه‌ها و سوپ‌ها برای جلوگیری از کم‌آبی بدن.
3. داروهای ضد تب و درد: استفاده از داروهایی مانند استامینوفن برای کاهش تب و درد. (توجه: نباید از آسپرین و ایبوپروفن استفاده کرد، زیرا ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهند.)
4. نظارت پزشکی: در موارد شدید، بستری شدن در بیمارستان و دریافت مراقبت‌های ویژه ممکن است ضروری باشد.

پیشگیری

پیشگیری  شامل اقدامات زیر است:

1. استفاده از دفع‌کننده‌های حشرات: استفاده از کرم‌ها و اسپری‌های دفع‌کننده حشرات.
2. پوشیدن لباس‌های بلند: پوشیدن لباس‌های بلند که بدن را به خوبی پوشش دهند.
3. نصب توری بر روی درها و پنجره‌ها: جلوگیری از ورود پشه‌ها به داخل منزل.
4. از بین بردن محل‌های تکثیر پشه‌ها: جلوگیری از تجمع آب‌های راکد در اطراف منزل که محل تکثیر پشه‌ها هستند.
5. استفاده از پشه‌بند: استفاده از پشه‌بندها در هنگام خواب، به‌خصوص در مناطق پرخطر.
6. توجه به هشدارهای بهداشتی: رعایت توصیه‌های بهداشتی و اطلاعاتی که از سوی مقامات بهداشتی محلی منتشر می‌شود.

نتیجه‌گیری

این نوع یک بیماری جدی است که می‌تواند به مشکلات بهداشتی عمده‌ای منجر شود. با شناخت علایم و روش‌های درمان و پیشگیری، می‌توان از بروز این بیماری جلوگیری کرد و در صورت ابتلا، به سرعت به درمان پرداخت. برای اطلاعات بیشتر و دریافت مشاوره دقیق، بهتر است با پزشک یا متخصص بهداشت مشورت کنید. آگاهی از روش‌های پیشگیری و اقدام به موقع می‌تواند به کاهش میزان ابتلا و عوارض ناشی از این بیماری کمک کند.